بازی ایران و پرتغال رو دیدی؟
حتما الان داری غصه می خوری و داری میگی:
اون توپ آخر طارمی گل شده بود، صعود کرده بودیم…
اگه مراکش ۳_۱ اسپانیا رو برده بود، صعود کرده بودیم…
اگه پنالتی رو یکم زودتر زده بودیم و وقت بیشتری داشتیم، صعود کرده بودیم…
اگه بازی با اسپانیا رو مساوی کرده بودیم، صعود کرده بودیم…
و اگر و اگرهایی دیگر…
حالا این اگرهایی که من میگم رو توجه کن، یکم دلت آروم میشه:
اگه پنالتی رونالدو گل میشد، الان باخته بودیم و چه بسا ۲ تا خورده بودیم؛ شاید شیرازه تیم از هم می پاشید و گل های بیشتری می خوردیم، مثلا با ۴ تا گل می باختیم…
اگه پنالتی انصاری فر گل نمی شد، باخته بودیم…
اگر بازی با مراکش، اون بنده خدا گل به خودی نمی زد، و امشبم پنالتی رونالدو گل می شد، کلا ۱ امتیاز داشتیم…
اگر رونالدو شب خوبش بود و مثل شبی که به اسپانیا ۳ تا زد به ما هم سه تا می زد چقدر بد می شد…
اگر و اگرهایی دیگر که نتیجه خیلی بدتر از الان میشد…
الان با ۴ امتیاز از گروه مرگ کنار رفتیم،
قهرمان آفریقا رو بردیم،
با قهرمان اروپا مساوی کردیم
به قهرمان جهان هم خیلی نزدیک باختیم.
تو زندگی هم هر وقت داشتی حسرت می خوردی و هی اگر اگر می کردی برای خودت اگرهایی رو مثال بزن که وضعیت خیلی بدتر می شد، و خداروشکر کن که اون اگرهای بد اتفاق نیفتاد!
به جای اینکه بگی:
اگر تصادف نکرده بودم ماشینم سالم بود و از قیمتش کم نمی شد و انقدر اسیر تعمیرگاه نبودم…
بگو اگر تو این تصادف خدای نکرده اتفاق جانی برای کسی میفتاد چقدر سخت بود، خدایا شکرت که بلا به ماشینم خورد!
اگر دید ما به زندگی عوض بشه، خیلی کمتر غصه می خوریم!
خلاصه میگن «تخم اگر رو کاشتن، در نیومد!»
به قلم: حسین دارابی
