یکی از عادت های راننده های قدیمی تر در فصل سرما، گرم کردن درجای خودرو است. در مورد در جا گرم کردن ماشین، نظرات متفاوتی وجود دارد. برخی به شدت به آن پایبند هستند و عدم رعایت آن را مساوی با آسیب دیدن موتور و تحمل خسارت آن می دانند و برخی می گویند که کاری بی فایده است و جز اسراف در بنزین و آلوده کردن هوا، تاثیر دیگری ندارد. اما واقعا حقیقت ماجرا چیست؟ در این مقاله، به این سوال به صورت مستدل و با رویکرد فنی، پاسخ داده شده است.
فلزات ساختمان موتور اتوموبیل که تمام مدت شب را در دمای هوای زمستان قرار دارند، به هنگام استارت خوردن خودرو، شدیداً از جذب گرمای احتراق استقبال میکنند؛ مدت گرم شدن در واقع، زمانی است که موتور و اجزای آن برای رسیدن از شرایط دمای محیط به دمای پایدار کاریشان لازم دارند. این دوره از کارکرد پیشرانه به لحاظ بازده حرارتی و مکانیکی، مصرف سوخت و همچنین انتشار آلایندهها، بدترین دوره کارکرد موتور است و تاثیرات مخربی دارد.
میدانید که روغن در شرایط سرد، سفت شده و فرآیند روانکاری مختل خواهد شد. پس سهم زیادی از توان ناشی از احتراق سوخت، تا قبل از رسیدن به دمای کاری، صرف غلبه بر اصطکاک رینگهای پیستون و دیواره سیلندر خواهد شد.
در شرایط عادی، سوخت بلافاصله پس از پاشش، تبخیر شده و به منظور احتراق، با هوای ورودی مخلوط میشود. هوای سرد، تبخیر سوخت را به تأخیر میاندازد؛ حتی بخشی از بخار سوخت در برخورد با دیوارههای سرد راه ورودی به مایع تبدیل شده و به دیواره میچسبد. این مساله باعث ایجاد انحراف بزرگی در نسبت هوا به سوخت واقعی پیشرانه میشود؛ تصور کنید محفظه احتراق به ازای هر 14 واحد هوای ورودی، یک واحد سوخت نیاز داشته باشد. اگر بخشی از سوخت پاشش شده به دلیل تبدیل شدن به مایع، وارد محفظه نشود، احتراق با مخلوط رقیقتری صورت گرفته و توان کمتری تولید میکند.
برای جلوگیری از تماس فلز با فلز و ایجاد سایش، لایه نازکی از روغن، سطوح تماس را میپوشاند. در هوای سرد، بخشی از سوخت، جذب لایه ی روغن شده و با توجه به خاصیت شویندگی سوخت، باعث از بین رفتن لایه و سایش فلزات میشود.
سهم زیادی از انتشار آلایندههای پیشرانه در همین زمان راهاندازی موتور سرد اتفاق میافتد. به طور خلاصه میتوان علت انتشار زیاد آلایندهها در طی دوره گرم شدن را بدین ترتیب معرفی کرد: تبخیر ضعیف سوخت در شرایط سرد، وجود شکاف حجیم بین پیستون سرد و سیلندر و فرار مخلوط هوا و سوخت، جذب و دفع سوخت توسط لایه روغن محفظه احتراق، خاموش شدن شعله در مجاورت دیواره سرد محفظه احتراق و بازده پایین مبدل کاتالیزوری در دماهای پایینتر از دمای حدود 450 درجه سانتی گراد (Light-off).
واحد پردازش با اطلاعاتی که از حسگر دمای مایع خنککاری دریافت میکند، شرایط راهاندازی سرد پیشرانه را تشخیص داده و به دلایلی که در بالا توضیح داده شد، 5 تا 10 برابر، بیش از مقدار عادی، سوخت مورد نیاز برای احتراق را فراهم میکند و این رویکرد تا زمان گرم شدن کامل موتور ادامه مییابد. البته موارد دیگری مانند ریتارد کردن جرقه به منظور افزایش دمای گازهای خروجی و تسریع فرآیند گرم شدن مبدل کاتالیزوری نیز در دستور کار قرار دارد.
در گذشتههای نهچندان دور، قبل از ورود کامپیوترها به عرصه خودرو، مهندسین برای طراحی سیستم سوخت رسانی از کاربراتور استفاده میکردند. کاربراتورها عموماً مجهز به امکاناتی برای تشخیص برخی شرایط خاص کاری نظیر هوای سرد محیط، و به دنبال آن اتخاذ تصمیم مناسب با این شرایط نبودند. در نتیجه نیاز به سوخت بیشتر برای راهاندازی خودرو در فصل سرد، به صورت خودکار توسط سیستم سوخترسانی احساس نمیشد. برای غلبه بر این مشکل، خودروها مجهز به مدار ساسات شدند.
راننده با کشیدن اهرم ساسات، مانع ورود هوای زیاد به پیشرانه میشد و از این طریق با تبخیر مقدار معینی از سوخت، مخلوط غنیتری از سوخت و هوا به محفظه احتراق وارد شده و راهاندازی موتور، آسانتر انجام میگرفت؛ در عین حال، مدار ساسات با جلوگیری از ورود هوای زیاد به پیشرانه باعث افت توان خروجی میشد؛ در نتیجه پدران ما مجبور بودند دقایقی را داخل خودروی سردشان، خیره به نشانگر دمای آب سپری کنند!
با گرم شدن پیشرانه، آنها مدار ساسات را غیرفعال کرده و حالا میتوانستند با فشردن پدال گاز، توان مورد نیاز برای حرکت خودرو را تأمین کرده و به جاده بزنند.
با توجه به کیفیت کاری پایین موتور در شرایط شروع به کار در هوای سرد، گرمایش سریع برای دستیابی به مصرف سوخت کم و جلوگیری از سایش قطعات اصطکاکی ضروری است.
همچنین بخش مهمی از آلایندگی خودروها، که در فصل سرد با پدیده واژگونی هوا نیز همراه شده و سلامت تکتک افراد جامعه را تهدید میکند، ناشی از عادت اشتباه گرم کردن خودرو است. ترک چنین عادت اشتباهی می تواند نقش موثری در کاهش آلودگی هوا داشته باشد.
با وجود این که ما فرزندان همان پدران دوستدار ساسات! هستیم، باید بدانیم که سریعترین روش برای گرم کردن پیشرانه، زیر بار و فشار قرار دادن آن، و نه کارکرد درجا در دور آرام است؛ بنابراین بلافاصله پس از روشن شدن خودرو آن را برانید! البته به دلایلی نظیر احتراق و روانکاری ضعیف در این شرایط، بهتر است تا قبل از گرم شدن موتور از رانندگی خشن و تند و تیز پرهیز کنید.
منبع: عصرخودرو
برای اطلاع و استفاده از سایر مطالب ما، به کانال تلگرام خانه ما بپیوندید:
با عرض سلام.مطالبی مفیدی است سال ۱۳۷۶ ماشین دار شدم از همان زمان صبح که ماشین رو روشن میکردم ده تا پانزده دقیقه میزارم درجا کار بکنه .الان که فهمیدم چجوری موتورگرم میشه .تا استارت بزنم شروع به حرکت میکنم